Sunday, February 19, 2012

Reb Yeshiah Zukhovitzer



Ich bin gewe’en auf sein keyver, auf dem Mirer Jüdischer Beys Ha-k’vuros (graveyard): a kléiner ârimer stéin, w^as is a drittel eingesunken in der erd. Kaum, kaum wâs ihr könnt überlesen die mit-grauhen-mâch-bewachsene oysios (letters). Der jâhr is schõn kenntig. Mehr is auf’n kléinem, ârimen stéin nischto. Die dâsige kurze aufschrift hât er, der verborgener Lamed-Vovnik (“thirty-sixer”), alléin verfasst un mehr nischt gehéissen schreiben. Wâs a jâhr sinkt alts tiefer der stéin in der erd. Nor a gedichter strauch beschützt ihm vun õben un vun alle seiten un die legende arum dem Tazdiks (righteous man’s) geist lebt treu in volks-maul un schützt sein ândenken vun vergessenheit.
-----------------------------------
Nischt weit vun der Mir, a neun vyorst, is varhan a dorf Zukhovitch. Noch itzt leben in dorf Reb Yeshiah Zukhovitcher’s éiniklach. Nor der müll un die kretchim, wâs Reb Yeshiah hât gehalten in arende, seinen schõn nischt die selbe. Âber der geist vun’m Lomed-Vovnik schwebt noch weit arum, un tatehs giben über treu séiere kinder, un zeydeh’s…die einiklach, vun dem heiligen mann wâs is dâ in a stübeleh gesessen, un vun sein stübelelh flegt er oft in die himmlische palatzen spazieren un in éin miut in alle winklen vun der erd vull gewe’en. 

To Be Continued…

No comments:

Post a Comment